At kestanesi, çınar ve benzeri türdeki ağaçların dikildikleri ağaçsız bölgeleri bir anda yeşile boğduğunu çok görmüşümdür. Birçok kez bu tür çalışmaları ve dikilen ağaçları izleyip durdum. Geldikleri yerde sahip oldukları yeşil yaprakları buruştu, hatta yer yer kurudu. Yeni topraklarda, yeni yapraklar açmakta zorlandılar. Bu ağaçların ülkemiz insanlarıyla büyük bir benzerliği var. Bu gün kentlere yığılan kalabalık evlerinden, köylülerinden, topraklarından kendi istekleriyle ayrılıp gelmediler. Bir bakıma buna zorlandılar, kökleri sılada kaldı. Kültürleri, gelenekleri, komşuluk ilişkileri kesintiye uğradı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder